حرفهای من با خودم

امروز از صبح همش این ترانه تو سرم میچرخه: خودم تنها'>تنها تنها دلم ... چو شام بی فردا دلم ... میگن یکی از راههای ارتباطی ناخودآگاه با خودآگاه آدم، شعرها و ترانه هاییه که یهو میافته سر زبون آدم و هی تو سر آدم دور میزنه.این راه نشون دادن حساییه که تو ناخودآگاه داریم ولی مخفیشون کردیم یا خودآگاهمون متوجهش نیست یا سعی میکنه متوجه نباشه گاهی چقدر حس تنهایی عمیقه؛ از اعماق ناخودآگاه آدم تا شعاع چند هزار کیلومتری دور تا دور کره زمین ...وقتی آدمای اطرافم منظورم رو متوجه نمیشن همین قدر حس دوری بهشون دارم   حرفهای من با خودم...